Ga naar hoofdinhoud

Het wordt tijd om eens fors om te denken. In een pittige vakantiedialoog met goede vrienden, een weids uitzicht en een mooi glas wijn, legde ik de volgende gedachte op tafel: Waarom hebben we het over patiënten- of burgerparticipatie?

Wie participeert bij wie?

Wie participeert er eigenlijk bij wie? Welbeschouwd participeert natuurlijk de zorgaanbieder, de gemeente en zelfs de wetenschapper in míjn leven. Vanuit dat perspectief gaat het over zorgaanbiedersparticipatie en over gemeenteparticipatie.

Mooie woorden zonder inhoud

Het zou mooi zijn als we die begrippen kunnen gaan hanteren. Dan kunnen meteen termen als patiënt centraal of patiënt-/klantgericht bij het grofvuil. Mooie woorden die maar al te vaak geen inhoud krijgen. Door te praten over huisartsenparticipatie of verzekeraarsparticipatie is meteen duidelijk wie er centraal staat en over wiens leven het gaat.

Patiënt aan de zijlijn

Als we blijven praten over patiëntenparticipatie laten we de patiënt aan de zijlijn staan. Die mag dan bij de gratie van de goodwill van de ander meepraten over zaken die rechtstreeks invloed hebben op zijn dagelijks leven.

Patiëntenparticipatie omdenken

Met net iets te veel wijn op stelde ik radicaal: “De tijd dat we de professional, de industrie of de gemeente als middelpunt van de aarde hebben getolereerd moet nu maar eens voorbij zijn.” Nu die wijn allang verdampt is vind ik het nog steeds een mooie gedachte om de begrippen patiënten- of burgerparticipatie om te denken.

Gezamenlijke afweging

Terug in de dagelijkse realiteit zou ik nu zeggen dat de uitkomst een gezamenlijke afweging moet zijn. Een afweging van patiënten en burgers in gesprek met voor hun relevante professionals, op basis van een scala aan deskundigheden.
Op dit moment misschien nog een vergezicht, maar ik haal het graag dichterbij.

Back To Top