Ga naar hoofdinhoud

We leven in een wereld van regels, protocollen en de suggestie van maakbaarheid. Als er iets is dat dit moment ons leert, is het wel dat de wereld juist niet voorspelbaar of controleerbaar is. Het blijkt allemaal een stuk minder maakbaar dan we dachten. We kunnen niet meer leunen op oude regels of ons erachter verschuilen. Na A volgt niet meer automatisch B.

Gister vroeg onze accountant mij wat de risico’s van COVID19 voor PGOsupport zijn. Natuurlijk heb ik daarover nagedacht, maar een precies antwoord heb ik niet. De impact van alles wat nu om ons heen gebeurt, is zeker voor de wat langere termijn nog niet te overzien. Het ongemak dat de wereld niet voorspelbaar en controleerbaar is, treft iedereen.

 

Zo vroeg een patiëntenorganisatie ons een paar dagen geleden hoe om te gaan met het feit dat ze geen ALV kunnen houden. Alles valt stil omdat nu een nieuw bestuurslid niet officieel kan worden geïnstalleerd. Ja, volgens de regels is dat inderdaad zo. Maar mijn vraag is dan: wat heb je liever? Dat alles nu stil valt of dat het nieuwe bestuurslid juist nu in deze lastige tijd zijn toegevoegde waarde kan laten zien. Wat is er in de huidige situatie belangrijker: de regels of de bedoeling?

Wat ik ook een mooi voorbeeld van het vasthouden aan systemen en regels vind, zijn de debatten in de tweede kamer. Prachtig hoe dat in stand blijft. Of eigenlijk beter gezegd: helemaal niet prachtig. Zie hoe de oppositiepartijen hun oude rol blijven spelen en ministers afhouden van hun werk door elke week meer eisen op tafel te leggen. Wat zou het mooi zijn als in deze tijd ook de tweede kamer doet wat ze aan alle Nederlanders vraagt? Wees tolerant, houd rekening met elkaar en help elkaar. Geef als oppositie aan dat je ziet dat het kabinet met man en macht bezig is om deze crisis te managen en vraag hoe je kan helpen.

Natuurlijk, systemen en regels zijn nodig om de complexiteit van zaken te kunnen overzien en te zaken te kunnen aansturen. Maar ze wekken wel de suggestie dat we alles onder controle hebben, en dat is niet zo. Ze zijn niet allemaal bestand tegen grote onvoorziene omstandigheden zoals ons deze nu treffen.

Ik heb medelijden met besturen van (cliënten)organisaties die tijd en moeite staken in allerhande beleidsplannen voor de komende jaren. De kans is namelijk groot dat die plannen straks niet meer aansluiten bij actualiteit van dag. Flexibiliteit en pragmatisme zal nodig zijn om als organisatie toch je doelen, waarschijnlijk nieuwe, te kunnen behalen. Daar hoort het loslaten van regels en vaste patronen die we met elkaar ontworpen voor de ‘oude wereld’ zeker bij.

En dat gebeurt nu al! Zo hoor ik van partijen die al jaren met elkaar proberen tot samenwerking te komen, en die steeds vastliepen op dingen als zeggenschap (macht) en geld, dat het nu wel lukt om afspraken te maken omdat de collectieve nood hoog is. Mooi om te zien. Want na A hoeft dus niet meer automatisch B te volgen.

Laten we stoppen met regels die ons niet helpen en die vanuit wantrouwen zijn ontworpen. Laten we elkaar vanuit vertrouwen de hand toe steken en ook na deze crisis samen dàt doen wat nodig is om de vraagstukken van nu en in de toekomst op te lossen. Dan komen we veel verder met elkaar. Dan kan na A ook 3 volgen en niet alleen B.

 

 

Back To Top