Ga naar hoofdinhoud

Movimento nodigde me uit om met hen mee te denken over hun ’leiderschapshuis’. Een mooie ambitie om bij te dragen aan de competenties van de leiders van de toekomst.

Intuïtief voelt iedereen wel aan dat de organisaties van nu niet meer de organisaties van straks zijn en dus ook dat de competentieset van de leiders van straks een andere zal zijn. De discussie over die andere competentieset is interessant omdat een ieder een bijdrage levert vanuit zijn of haar eigen referentiekader en leert veel over de kansrijkheid tot werkelijke veranderingen.

Wat me opvalt als we praten over het nieuwe leiderschap is dat we dat doen vanuit het idee dat leiderschap is gekoppeld aan een formele functie. Mijn vermoede is dat dat straks misschien wel helemaal niet meer het geval zal zijn. Als ik Otto Scharmer in zijn boek ’Theory U’ goed begrijp dan is zijn stelling dat leiders mensen zijn die veranderingen kunnen bewerkstelligen en zo vorm kunnen geven aan de toekomst. Ik kan me erg vinden in die stelling. Ik zie grote veranderingen ontstaan omdat individuen hele systemen weten te veranderen. Onder andere onze nieuwe media maken dat mogelijk. Een tweet die ik recent stuurde over het feit dat een organisatie zegt snelle oplossingen te kunnen bieden maar in haar dienstverlening traag bleek te zijn leidde ertoe dat ik verschillende mensen van die organisatie contact met me zochten en wilde weten hoe ze het de volgende keer beter konden doen.

Waar ik me bewust van werd in het gesprek is de drang naar controle en continuïteit. Bestuurders en Raden van commissarissen of toezicht hebben dit tot een kunst verheven. Welke risico’s loopt een organisatie die de continuïteit bedreigen, is de centrale vraag in het toezicht. Daarnaast kom ik regelmatig bestuurders tegen die bezig zijn met de belangen van hun organisatie in plaats van de belangen de mensen die hun diensten afnemen.

Mijn stelling is echter dat leiders juist in dit tijdsgewricht niet bezig moeten zijn met continuïteit van hun organisatie maar met de continuïteit van toegankelijke en betaalbare zorg. Ook als dat zou betekenen dat je eigen organisatie daar niet meer in past. De oplossingsrichtingen voor de toekomst komen denk ik niet beschikbaar als we blijven volharden in het contiunuiteitsdenken dat ligt besloten in de governance modellen. De oplossingen van de toekomst vragen om organisatie overstijgende aanpakken waarin niet de machtsvraag maar het maatschappelijke probleem centraal staat.

Kijk naar de maatschappelijke opdrachten waar we voorstaan bij de verschillende substituties tussen 2de en 1ste lijn en 1ste lijn met gemeenten, welzijnsorganisaties en mensen zelf. Dat vraagt om lijnloze oplossingen; oplossingen die de huidige organisaties overstijgen. Oplossingen die niet gevangen raken in de klassieke juridische en planning en controle grenzen. Oplossingen die flexibiliteit bieden en aangestuurd worden vanuit de bijdrage aan het maatschappelijk vraagstuk van schaarste, toegankelijkheid, contact en kwaliteit met een menselijke maat. Oplossingen die moed vereisen om de huidige structuren te verbouwen of zelfs weg te gooien.

Het wordt tijd voor een beweging die opkomt voor het nieuwe leiderschap waarin gewerkt wordt aan discontinuïteit van het oude. In de lijn van Derek Sivers https://www.youtube.com/watch?v=V74AxCqOTvg, denk ik dat ik Movimento in hun ambitie ga volgen. Zijn er nog meer volgers?

Back To Top